اما زیربغل تنها جایی نیست که عرق تولید می‌کند. اما آیا به کار بردن دئودورانت در جاهای دیگر بدن خطرناک نیست؟
ابتدا باید دانست که دئودورانت جلوی عرق کردن را نمی‌گیرد، بلکه «ضد تعریق‌ها» هستند که این کار را اجام می‌دهند. دئودورانت‌ها با افزایش اسیدیته پوست مانع از رشد باکتری‌هایی می‌شوند که با تجزیه عرق بوی بد ایجاد می‌کنند، اما ضد تعریق‌ها با بستن منافذ پوست باعث کاهش تعریق می‌شوند. البته ممکن است محصولی که شما مصرف می‌کنید، حاوی موادی باشد که هر دو کار را انجام دهند.
نمک‌های آلومینیوم رایج‌ترین ماده‌ای هستند که در ضد تعریق‌ه به کار می‌روند و هنگامی که این نمک‌ها حل می‌شوند، مجاری غدد عرقی را می‌بندند. برای اینکه بهترین تاثیر را از ضد تعریق‌ها بگیرید بهتر است آنها را در شب‌ها مصرف کنید تا به طور کامل جذب پوست شوند.
غدد عرقی در اغلب جاهای بدن وجود دارند و بیشترین تعداد آنها را می‌توان د رکف پاها یافت و بنابراین می‌توان از دئودورانت یا ضد تعریق در مناطق دیگری به جز زیر بغل هم استفاده کرد، به خصوص در محل‌هایی که تماس پوست به پوست وجود دارد و ممکن است عرق‌سوز شدن رخ دهد، مثلا چین‌های شکم، ران‌ها یا زیر پستان‌ها.
اگر بخواهید از دئودورانت‌ها در جاهایی از بدن به زیر بغل استفاده کنید، بهتر است از انوع به شکل اسپری استفاده کنید که با رایحه‌های متفاوتی تولید می‌شوند و مانند یک اسپری یا عطر معمول بدن هستند.
با توجه به نقش عرق در کنترل دمای بدن، استفاده از ضد تعریق در همه بخش‌های بدن به طور همزمان با مسدود کردن منافذ مجاری غدد عرقی پوست از لحاظ نظری می‌تواند باعث افزایش دمای بدن شود. بنابراین بهتر است مناطق از بدن را هدف قرار دهید کمتر هوا می‌خورد و عامل بیشترین بوی نامطبوع است. همچنین آزمایش اندکی از ماده ضد تعریق روی پوست برای اطمینان از نداشتن حساسیت به آن توصیه می‌شود.
گاه‌به‌گاه درباره خطرات احتمالی نمک‌های آلومینیوم موجود در ضد تعریق‌ها ابراز نگرانی می‌شود، اما در حال حاضر شواهد محکمی درباره اینکه این مواد با سرطان پستان ارتباط داشته باشند، وجود ندارد، اما افرادی که دچار نارسایی کلیوی هستند، ممکن است نتوانند آلومینیوم را به خوبی از بدن دفع کنند و باید از مصرف بیش از حد ضد تعریق‌ها بپرهیزند.
نظر شما